Τα «χρυσά» κορίτσια ποζάρουν

Τις μακιγιάραμε έντονα. Τις ντύσαμε έξαλλα. Για τρεις περίπου ώρες τις …προπονήσαμε με τον δικό μας τρόπο. Στο τέλος τις βρέξαμε κιόλας. Και αντί να τα …ακούσουμε, μας είπαν με χαμόγελο …«HELLO».

Αν αυτά δεν είναι τα καλύτερα κορίτσια τότε ποια είναι; Η Σαλονικιά Μαρία Τσιαρτσιάνη και η Αθηναία Βίκυ Αρβανίτη, ότι καλύτερο έχει να επιδείξει ο ελληνικός γυναικείος αθλητισμός, έσμιξαν στην άμμο ακριβώς πριν από δύο χρόνια με έναν κοινό στόχο.


«Προορισμός Λονδίνο 2012» έγραφε ο φάρος των δύο κοριτσιών που λίγους μήνες πριν ξεκινήσουν την προετοιμασία τους για το Ολυμπιακό ραντεβού του Λονδίνου αναλύουν στο HELLO πως γίνεται δύο εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες να σαρώνουν τα μετάλλια στο Beach Volley…

Τελικά τα κάνατε μούσκεμα…
Μαρία Τσιαρτσιάνη: Εσείς μας κάνατε μούσκεμα… (γέλια).
Βίκυ Αρβανίτη: Είχαμε ένα πολύ ευχάριστο δίωρο και στο τέλος τα …μουσκέψαμε. Είναι λίγες οι φορές που έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε τέτοιες φωτογραφήσεις και πραγματικά το χαρήκαμε πάρα πολύ.

Στην φωτογράφηση πάντως βγάλατε τον άλλο σας εαυτό…
Μ. Τ.: Εγώ τουλάχιστον δεν ένιωθα …εγώ.
Β. Α.: Μα γιατί το λες αυτό; Εγώ έτσι μπαίνω και παίζω στο γήπεδο… (γέλια).

Το λέω γιατί στην φωτογράφηση κάποιες στιγμές το concept επέβαλε να είσαστε παίκτριες-ντίβες κάτι που δεν έχετε βγάλει ποτέ στα χρόνια που παίζετε…
Μ. Τ.: Εμείς δεν μπορούμε να κρίνουμε τους εαυτούς μας. Άλλωστε πιστεύω ότι ο αθλητισμός δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια να γίνεις ντίβα και σνομπ. Γρήγορα έρχεται η ήττα και η αποτυχία και ψάχνεις να βρεις από πού έρχονται οι …σφαλιάρες. Είναι τόσο γρήγοροι οι ρυθμοί που η επιτυχία διαδέχεται την αποτυχία που δεν έχεις την πολυτέλεια να και τα περιθώρια να …ψηλώσεις.
Β. Α.: Ευτυχώς μέχρι στιγμής δεν έχουμε λάβει κάποια μηνύματα από φίλους μας και δικούς μας ανθρώπους για αλλαγή στην συμπεριφορά μας. Νομίζω ότι κρατάμε χαμηλά τον πήχη και έχουμε κρατήσει τις ισορροπίες.

Διαβάζοντας πάντως τα βιογραφικά σας διαπιστώνει κανείς ότι είστε δύο εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες με περισσότερες αντιθέσεις και λιγότερα κοινά πράγματα. Πως γίνεται να έχετε τόσο καλή χημεία μέσα στο γήπεδο;
Β. Α.: Τα ετερώνυμα έλκονται, αυτό δεν λένε; Σίγουρα έχουμε διαφορετικά χόμπι και ενδιαφέροντα αλλά όλα αυτά απλά μένουν στο χαρτί την ώρα των αγώνων.
Μ. Τ.: Είμαστε διαφορετικοί χαρακτήρες αλλά τα βρίσκουμε πολύ καλά μέσα στο γήπεδο και όχι μόνο. Μέχρι τώρα βέβαια. Μην δεσμευόμαστε κιόλας… (γέλια). Μέσα στο γήπεδο ο στόχος είναι αυτός που σε ενώνει. Ξεχνάς ότι μπορεί να σε ενοχλεί και αφοσιώνεσαι στο παιχνίδι.

Μοιραζόσαστε τις προσωπικές σας στιγμές;
Μ. Τ.: Εννοείται. Είναι επιλογή μας να μοιραζόμαστε τις προσωπικές μας στιγμές και να περνάμε καλά και εκτός αγωνιστικών χώρων.
Β. Α.: Δεν ξέρω αν είναι μαζοχισμός αλλά εκτός από τις 300 μέρες το χρόνο που είμαστε αναγκαστικά μαζί λόγω αγωνιστικών υποχρεώσεων, υπάρχουν και κάποιες άλλες φορές που βγαίνουμε να διασκεδάσουμε.

Σίγουρα όμως θα υπάρχουν και οι δύσκολες στιγμές…
Μ. Τ.: Θα ήταν παράλογο να μην υπήρχαν. Είναι υγιές, μαθαίνουμε καλύτερα τον άλλον και το κυριότερο είναι ότι μέσα από αυτές τις δύσκολες στιγμές βρίσκεις τρόπους να γίνεται πιο δυνατή η σχέση σου. Στο δικό μας άθλημα ο ένας εξαρτάται από τον άλλο. Αν λοιπόν δεν ισορροπήσεις την σχέση αυτή τότε δεν θα μπορέσεις να προχωρήσεις.
Β. Α.: Είναι αναπόφευκτες οι συγκρούσεις και οι παρεξηγήσεις. Εμείς πάντως τα βρίσκουμε εύκολα και τα ξεχνάμε όλα έξω από το γήπεδο.

Ποιο είναι το ποιο δύσκολο στοιχείο της Βίκυς;
Μ. Τ.: Η Βίκυ θα έλεγα ότι είναι πολύ εύκολος χαρακτήρας. Είναι σίγουρα πιο εύκολη από μένα. Θα την ήθελα πιο δυναμική, πιο αποφασιστική, πιο αυθόρμητη. Από την άλλη πάλι αν ήταν σαν εμένα θα παίζαμε μπουνιές κάθε μέρα. Δεν θα μπορούσαν να σταθούν μέσα στο γήπεδο δύο ίδιοι χαρακτήρες.

Ο αδύναμος κρίκος της Μαρίας ποιος είναι;
Β. Α.: Είναι λίγο πεισματάρα και μερικές φορές προσπαθώ να βρω τον τρόπο για να τις περάσω αυτό που θέλω.

Ποια από τις δύο ρίχνει τους τόνους σε μια σύγκρουση;
Β. Α.: Όποια είναι πιο ήρεμη την συγκεκριμένη στιγμή αυτή ηρεμεί την άλλη.
Μ. Τ.: Είναι θέμα ακοής. Όποια ακούσει γρηγορότερα τον συναγερμό αυτή θα επέμβει πρώτη.

Από τα δύο χρόνια που είσαστε μαζί τι έχει διδαχτεί η μια από την άλλη;
Μ. Τ.: Αυτό που μου αρέσει στην Βίκυ είναι το πείσμα της και η προσήλωσή της στον στόχο. Με όποιον αντίπαλο και αν παίζουμε πιστεύει ότι μπορούμε να τον κερδίζουμε. Αυτό μου αρέσει πολύ.
Β. Α.: Η Μαρία είναι πολύ της δουλειάς. Είναι πεισματάρα και της αρέσει να βελτιώνεται.

Ο δυναμισμός μέσα στο γήπεδο έχει αντίκτυπο και στην προσωπική σας ζωή;
Μ. Τ.: Την γυναίκα-γατούλα είμαι σίγουρη ότι δεν την υποστηρίζουμε. Καλώς ή κακώς είμαστε δυναμικές και εκτός γηπέδου. Κάποιες στιγμές βέβαια δεν μας αρέσει και τόσο. Θα θέλαμε να ήμασταν περισσότερο ρομαντικές αλλά η ένταση και οι απαιτήσεις των υψηλών στόχων που έχουμε θέσει χρειάζονται δυναμισμό που μας ακολουθεί και στην προσωπική μας ζωή.
Β. Α.: Μέσα στο γήπεδο είμαι περισσότερο αθλήτρια και λιγότερο γυναίκα. Εκτός γηπέδων τώρα προσπαθούμε να είμαστε περισσότερο γυναίκες. Θέλουμε να αφήνουμε τον δυναμισμό μας στα αποδυτήρια αν και δεν είναι πάντα εύκολο αυτό.

Πόσο επηρεάζει την ζωή σας το γεγονός ότι για περισσότερους από έξι μήνες είστε εβδομαδιαίως με μια βαλίτσα στο χέρι;
Μ. Τ.: Αυτό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι του αθλήματος. Οι διαρκείς υποχρεώσεις και τα συνεχόμενα ταξίδια δυσκολεύει τις σχέσεις μας είτε αυτές είναι με τον σύντροφό μας είτε με την οικογένειά μας. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν μέρες στην εβδομάδα που χανόμαστε. Αυτό όμως είναι και το τίμημα του πρωταθλητισμού.
Β. Α.: Νιώθω πολύ χαρούμενη που κατάφερα από μικρή ηλικία να γυρίσω όλο τον κόσμο αλλά κάποια στιγμή νιώθω ότι θέλω να μείνω σπίτι μου. Μας λείπουν οι δικοί μας άνθρωποι και για αυτό το λόγο όταν βρισκόμαστε στην Ελλάδα προσπαθούμε να τους βλέπουμε όσο συχνότερα μπορούμε.

Το ερώτημα «πότε θα γίνω μάνα» περνάει από τις σκέψεις σας;
Μ. Τ.: Περνάει αλλά τουλάχιστον μέχρι το 2012 μόνο θα περνάει. Μέχρι τότε θα παραμείνει αναπάντητο αυτό το ερώτημα. Δεν είναι στα άμεσα σχέδια μας ή δημιουργία οικογένειας. Προέχει η καριέρα μας και ο στόχος που είναι η διάκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.
Β. Α.: Αυτό δεν μπορείς να το προγραμματίσεις. Είναι ανάλογα με τις συνθήκες αλλά την μητρότητα και την δημιουργία οικογένειας θα αρχίσουμε να την σκεφτόμαστε πιο σοβαρά μετά από το 2012.

Είναι ενοχλητικό το γεγονός ότι την ώρα των αγώνων εκατοντάδες ζευγάρια ανδρικά μάτια είναι καρφωμένα πάνω σας;
Μ. Τ.: Το έχουμε συνηθίσει πλέον και δεν μας ενοχλεί. Δεν δίνουμε έμφαση σε αυτό αφού το θεωρούμε αναπόφευκτο. Άλλωστε με μαγιό παίζουμε. Αυτό που μας ενοχλεί είναι τα σχόλια που κατά καιρούς γίνονται σε κάποιες φωτογραφίες, σχόλια που δεν αφορούν στις αθλητικές μας επιδόσεις.

Αυτό είναι το ενοχλητικό…
Β. Α.: Όταν δεν προκαλείς δεν έχεις κανέναν λόγο να αισθάνεσαι άσχημα και να ενοχλείσαι. Η φύση του αθλήματος είναι τέτοια και δεν μπορείς να φοράς ότι θες εσύ.

Από τα μέρη που έχετε επισκεφθεί ποιο είναι εκείνο που θα σας έκανε να αλλάζατε την Ελλάδα;
Μ. Τ.: Κανένα. Μπορεί η Ελλάδα να μας κουράζει με την καθημερινότητά της αλλά όσο και αν μας πληγώνει δεν μπορούμε να αποβάλλουμε το συναισθηματικό δέσιμο. Για διακοπές τώρα θα πήγαινα πάλι στο Πουκέτ, στο Λος Άντζελες και στο Ρίο της Βραζιλίας.
Β. Α.: Δεν αλλάζεται η Ελλάδα. Σίγουρα η Ρώμη και η Νέα Υόρκη είναι από τις χώρες που θα μπορούσα να μείνω για μεγάλο χρονικά διάστημα. Μόνιμα όμως σε καμία περίπτωση δεν αλλάζω την χώρα μας παρά το γεγονός ότι πολλά πράγματα μας ενοχλούν και μας κουράζουν.

Διαφημίζεται εβδομαδιαίως για περισσότερο από έξι μήνες το χρόνο την ελληνική σημαία. Ποια είναι τα σχόλια που ακούτε τελευταία για την χώρα μας;
Μ. Τ.: Σίγουρα τα μηνύματα και τα σχόλια που λαμβάνουμε δεν είναι και τα καλύτερα. Μετά το 2004 και τους Ολυμπιακούς αγώνες τα σχόλια είναι σκληρά για την Ελλάδα. Ειδικά τους τελευταίους μήνες μετά την κρίση που έχει ξεσπάσει μας κοιτάνε όλοι με μισό μάτι. Εμείς με την προσωπικότητά μας προσπαθούμε όσο αυτό είναι εφικτό να περάσουμε την καλή πλευρά της χώρας μας.
Β. Α.: Ειδικά οι Γερμανοί μας έχουν άχτι. «Πληρώνουμε εμείς τα σπασμένα για εσάς» μας λένε χαρακτηριστικά.

Η κρίση που βιώνει η χώρα μας έχει κάνει δύσκολη την εύρεση χορηγών που να στηρίζουν το δίδυμο σας;
Μ. Τ.: Σίγουρα δεν βιώνουμε τις καλύτερες ημέρες αλλά εμείς είμαστε τυχερές που έχουμε εδώ και χρόνια χορηγό την RED BULL που μας δίνει σιγουριά και δύναμη.
Β. Α.: Χωρίς την στήριξη της ομοσπονδίας και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας όπως είναι η RED BULL είναι δύσκολο να κρατηθείς στον αφρό του παγκοσμίου Beach Volley.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΛΩΛΗΣ

ΠΗΓΗ: HELLO