Ανδρεάδης: Πλήρεις ρυθμοί προετοιμασίας

Καλησπέρα παιδιά.

Ελπίζω να είστε καλά. Συγγνώμη για την απουσία μου από το blog αλλά οι απαιτήσεις των προπονήσεων με την εθνική και ύστερα με τον Ολυμπιακό μου έτρωγαν το μεγαλύτερο κομμάτι της ημέρας. Τώρα πλέον που έχω μπει σ’ ένα σταθερό πρόγραμμα
(και έχω ηρεμήσει κιόλας), σας γράφω.
Πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να τοποθετηθώ ως προς την εθνική ομάδα. Στις δηλώσεις μου ύστερα από τον αγώνα είχα πει πως πιάσαμε πάτο και αυτό εξακολουθώ να πιστεύω. Δεν υπάρχει κάτι χειρότερο που μπορεί να συμβεί πλέον σ’ αυτήν την ομάδα. Βρίσκεται αποκλεισμένη απ’ όλες τις επίσημες διοργανώσεις, έτη φωτός μακριά από την ελίτ του αθλήματος, σε μια άσχημη κατάσταση.
Σίγουρα έγιναν λάθη απ’ όλους μας. Από την ομοσπονδία, από τον προπονητή, από εμάς τους παίκτες. Δεν προλάβαμε να δέσουμε σαν ομάδα, δεν υπήρχε ομοιογένεια καθώς με άλλη σύνθεση αγωνιστήκαμε στα προκριματικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος τον Μάη και με άλλη στα μπαράζ. Είχαμε και τραυματισμούς και υποχρεώσεις που κράτησαν βασικά στελέχη μας εκτός αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία. Δεν σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων και πέσαμε δυστυχώς πολύ εύκολα και όχι μαχόμενοι.
Ωστόσο, για να δούμε τώρα πια το ποτήρι όχι μόνο μισοάδειο αλλά και μισογεμάτο, αφού είμαστε στον πάτο, υπάρχει μόνο μία πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε και αυτή είναι προς τα πάνω. Προς την κορυφή, ακόμα καλύτερα. Τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία να «γκρεμίσουμε» την εθνική και να την ξαναχτίσουμε από την αρχή, σωστά, όπως τη θέλουμε όλοι μας. Πρέπει η εθνική μας να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες της, σαν τον μυθικό Φοίνικα.
Περιμένουμε από την ομοσπονδία να βρει τις αρμόζουσες λύσεις ώστε να καταφέρει η εθνική μας ομάδα, να επιστρέψει πιο δυνατή του χρόνου στις υποχρεώσεις της. Και εμείς θα καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια, ό,τι περνάει απ’ το χέρι μας, ώστε να βοηθήσουμε και να κάνουμε ξανά όλους τους Έλληνες περήφανους για το βόλεϊ. Γιατί, δεν πρέπει να τα απαξιώνουμε και να τα ξεχνάμε όλα, η ομάδα αυτή στο παρελθόν, μάς έχει χαρίσει μεγάλες χαρές. Και αυτές τις χαρές θέλουμε να τις ξανανιώσουμε από δω και πέρα. Ας μας γίνει, λοιπόν, το πάθημα μάθημα.
Και αφήνοντας την εθνική, πάμε στον Ολυμπιακό τώρα. Από την προηγούμενη εβδομάδα μπήκα σε πλήρεις ρυθμούς προετοιμασίας μαζί με το Δημήτρη (Τζούριτς) και πλέον ρίχνω το βάρος της προσοχής μου στην ομάδα μου. Σιγά σιγά ολοκληρώνονται οι αφίξεις στην ομάδα και ολοκληρώνεται το ρόστερ. Ήρθε ο Ντεσπέιν, ήρθε ο Φράγκος, αύριο έρχεται ο Γιαμπλόνσκι και μένει μόνο ο πασαδόρος μας ο Ζέκοφ, που θα επιστρέψει μετά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα όπου συμμετέχει με τη Βουλγαρία.
Με τόσα νέα πρόσωπα ασφαλώς χρειάζεται μια μεγάλη περίοδος προσαρμογής (και ειδικά εφ’ όσον δεν είμαστε όλοι μαζί απ’ την πρώτη φάση της προετοιμασίας). Δεν είναι εύκολο να προσαρμοστούμε κατευθείαν στα νέα δεδομένα και να δέσουμε αλλά εδώ είμαστε για να παλέψουμε σκληρά και να δέσουμε σαν σύνολο. Άλλωστε, το ίδιο ίσχυε και πέρυσι και παρά τις δυσκολίες καταφέραμε στο τέλος να στεφθούμε πρωταθλητές.
Μέρα με τη μέρα, το επίπεδο της ομάδας βελτιώνεται και υπό την καθοδήγηση του προπονητή μας δουλεύουμε πραγματικά σκληρά ώστε να είμαστε έτοιμοι για τις επίσημες υποχρεώσεις του Ολυμπιακού. Τις επόμενες ημέρες θα δώσουμε σειρά φιλικών παιχνιδιών ώστε να διαπιστώσουμε σε ποιο επίπεδο βρισκόμαστε, ο προπονητής μας για πρώτη φορά να εφαρμόσει τα συστήματα που έχει στο μυαλό του σε αγώνα και να εντατικοποιήσουμε την προετοιμασία μας γύρω από τις αδυναμίες μας. Είδαμε και το πρόγραμμα των υποχρεώσεών μας στο Champions League, που είναι τηρουμένων των αναλογιών βατό και συνεχίζουμε το σχεδιασμό της νέας αγωνιστικής χρονιάς.
Στην ομάδα υπάρχει πολύ καλό κλίμα, έχουμε όλοι μεγάλη διάθεση για δουλειά και ακόμα μεγαλύτερη για τίτλους και επιτυχίες. Ασφαλώς, το πρώτο επίσημο τεστ θα είναι το Super Cup με τον Παναθηναϊκό στη Σαντορίνη στις 15 Οκτωβρίου, όπου κάνουμε ποδαρικό στη νέα σεζόν και ευελπιστούμε με το δεξί.
Είναι αυτονόητο πως η νίκη είναι μονόδρομος, προκειμένου ο πρώτος τίτλος της χρονιάς να καταλήξει εκεί που πρέπει, στα ερυθρόλευκα χέρια δηλαδή. Για να είμαστε ρεαλιστές, μην περιμένετε στον συγκεκριμένο αγώνα να δείτε μαγευτικό βόλεϊ, όπως συμβαίνει συνήθως στη σειρά των τελικών, αφού τόσο εμείς όσο και οι αντίπαλοί μας δεν έχουμε προλάβει να «ρολάρουμε» αλλά σίγουρα αυτό δεν θα μας αποτρέψει από το να παίξουμε όσο καλύτερα μπορούμε.
Θέλουμε στο νέο ξεκίνημά μας, στη Σαντορίνη να έχουμε δίπλα μας τους φιλάθλους μας, που είναι πάντα ο 7ος παίκτης μας. Ωστόσο, εκείνο που δεν θέλουμε είναι έκτροπα που θα αμαυρώσουν την εκδήλωση ίσως και να την ακυρώσουν. Και θα είναι άδικο, να χάσουμε την πρώτη κούπα μας στα χαρτιά, από ανοησίες. Γι’ αυτό όλοι στη Σαντορίνη, ειρηνικά, για να πανηγυρίσουμε από τον Οκτώβρη κούπα! Και σας υποσχόμαστε πως δεν θα είναι η πρώτη και η τελευταία.
Να είστε καλά και θα τα ξαναπούμε σύντομα.
Φιλικά,
Ανδρέας

Πηγή; http://andreadis.yooblog.gr/2010/09/26/16/